Clean IT Project
projekt trwający między w czerwcem 2011 r. a marcem 2013 r. Jego celem było przeciwdziałanie zagrożeniom terrorystycznym, zwłaszcza islamistycznym, i wykorzystywaniu przez terrorystów narzędzi internetowych. Był pierwszą formą czynnej współpracy sektora prywatnego IT z sektorem państwowym. Projekt obejmował proces, w którym przedstawiciel sektora publicznego i prywatnego angażowali się w otwarty i konstruktywny dialog.
Celami projektu było:
- rozpoczęcie konstruktywnego dialogu publiczno-prywatnego na temat wykorzystania internetu przez terrorystów. Ponieważ internet jest dobrem zbiorowym, istotne było równe reprezentowanie interesów publicznych i prywatnych. Ponadto wszyscy uczestnicy dialogu mieli tak samo postrzegać to, co jest rozumiane jako terrorystyczne korzystanie z internetu;
- opracowanie zestawu ogólnych zasad wspieranych zarówno przez podmioty publiczne, jak i prywatne. Celem projektu nie było znalezienie rozwiązań legislacyjnych. Skonstruowano ogólne zasady, które miały status kodeksu postępowania. Zachęcała do tego np. Komisja Europejska w art. 16 wytycznych dotyczących handlu elektronicznego (tzw. e-commerce). Ogólne zasady miały wskazywać kierunki postępowania w wykorzystaniu internetu przez terrorystów;
- określenie najlepszych praktyk, które po ewentualnej modyfikacji mogłyby, w opinii uczestników projektu, przyczynić się do skutecznego ograniczenia wpływu korzystania z internetu przez terrorystów.
W ramach Clean IT przeprowadzono sześć spotkań (w Amsterdamie, Madrycie, Brukseli, Berlinie, Utrechcie i Wiedniu) oraz przedstawiono końcową prezentację. Zastosowana procedura obejmowała pięć etapów przygotowania:
- wysłuchanie publiczne – uwagi do projektu;
- szczegółowe dyskusje ekspertów w małych grupach roboczych (25–50 uczestników podzielonych na cztery grupy);
- debata plenarna;
- ustalenie nowej wersji dokumentu (projekt zespołowy);
- publikacja nowej wersji projektu dokumentu (konsultacja otwarta).
Procedura była powtarzana przy każdym spotkaniu.
Uczestnicy spotkań byli zapraszani osobiście i wybierani z zachowaniem proporcjonalnego udziału przedstawicieli organów ścigania, decydentów, organizacji pozarządowych, naukowców, przemysłu internetowego, przemysłu technologicznego i użytkowników końcowych.
Głównymi inicjatorami były Holandia (Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid, NCTV), Niemcy (Federalne Ministerstwo Spraw Wewnętrznych), Wielka Brytania (Home Office), Belgia (Coordinating Body for Threat Analysis, OCAD) i Hiszpania (Centro Nacional de Coordinación Antiterrorista, CNCA). Partnerami w projekcie były Węgry, Rumunia, Austria, Dania, Grecja, Portugalia i Włochy. Ponadto w spotkaniach udział wzięło prawie 50 innych podmiotów z sektora prywatnego i publicznego.
Ostateczna wersja raportu została opublikowana 21 stycznia 2013 r. Zawierała ona wiele wskazań i postulowanych dobrych praktyk, które mogły zastosować podmioty prywatne lub które mogły zostać zaimplementowane do przepisów prawa krajowego uczestników projektu. Polska nie wzięła w nim udziału.
Clean IT project, Reducing Terrorist Use of the Internet. The Result of a Structured Public-private Dialogue Between Government Representatives, Academics, Internet Industry, Internet Users and Non-governmental Organizations in the European Union, January 2013; CleanITProject.eu (dostęp 15.04.2019); Dyrektywa 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym), Dz.Urz.UE.L Nr 178.