Terroryzm informacyjny
to działania jednostek lub ich grup, które zakłócają pracę zautomatyzowanych systemów i sieci komunikacyjnych i stwarzają zagrożenie dla życia ludzi, powodują znaczne szkody materialne lub inne społecznie niebezpieczne konsekwencje, a także zagrożenie takimi działaniami, jeśli są one podejmowane w celu naruszenia bezpieczeństwa publicznego, zastraszania ludności lub wpływu na podejmowanie decyzji przez władze. Terroryzm informacyjny to wykorzystanie technologii informacyjnych, środków masowego przekazu, rozpowszechnianie informacji w celu celowego wpływu na wybrany obiekt, jego dyskredytacja.
Terroryzm informacyjny dzieli się na:
- terroryzm informacyjno-psychologiczny (kontrola mediów w celu szerzenia dezinformacji, plotek, demonstracji potęgi organizacji terrorystycznych);
- terroryzm informacyjno-techniczny (uszkodzenie poszczególnych elementów i całego środowiska informacyjnego wroga w ogóle: zniszczenie podstawowej bazy, aktywne tłumienie linii komunikacyjnych, sztuczne przeładowywanie węzłów komunikacyjnych itp.).
Jednym z najbardziej niebezpiecznych rodzajów terroryzmu informacyjnego jest terroryzm psychiczny – manipulacja ludźmi. Masowe manipulacje to ukryte wpływy werbalne, obrazowe, gestowo-ruchowe na społeczeństwo, których celem jest rozprzestrzenianie się masowych sentymentów, kształtowanie opinii publicznej, jej korygowanie. Masowe manipulacje wiążą się również z aktualizacją lub zmianą ich ustawień, orientacji wartości lub działań ukrytych przed obywatelami. Skuteczność manipulacji zależy od stopnia nieświadomej imitacji lub stopnia odzwierciedlenia samoregulacji członków mas na podstawie fałszywych wyobrażeń o przyczynach i konsekwencjach tego, co się dzieje. Duże znaczenie dla efektywnej manipulacji dużą grupą mają masowe infekcje, które poprzedzają manipulację lub występują równolegle z nią.
Wyodrębnia się różne rodzaje terroryzmu informacyjnego, wśród których najbardziej rozpowszechnione są terroryzm medialny i cyberterroryzm.
Cyberterroryzm – wykorzystanie technologii komputerowych i telekomunikacyjnych (zwłaszcza Internetu) do celów terrorystycznych. W ustawodawstwie Ukrainy określono, że: „Cyberterroryzm jest działalnością terrorystyczną prowadzoną w cyberprzestrzeni lub jej wykorzystaniem”. Jest to atak zabójczy mający na celu zastraszenie w celu uzyskania wyników politycznych lub uszkodzenie sieci komputerowych, zwłaszcza komputerów personalnych podłączonych do Internetu, przy użyciu takich środków, jak wirusy komputerowe. Jednak wszyscy eksperci są pewni jednego: terroryzm informacyjny ma przede wszystkim negatywny wpływ na ludzi, społeczeństwo i stan wszystkich istniejących gatunków. Do cyberterroryzmu należą również destrukcyjne działania przeciwko systemom informacyjnym, które stwarzają warunki do przeprowadzenia aktów terroryzmu.
Terroryzm medialny (lub „media-zabójca”) odnosi się do określonego rodzaju terroru informacyjno-psychologicznego i jest częścią „terroru infrastrukturalnego”. Jego istota polega na próbach zorganizowania specjalnej kampanii medialnej w celu destabilizacji społeczeństwa, stworzenia w nim atmosfery nieposłuszeństwa obywatelskiego i nieufności społeczeństwa wobec działań i intencji władz, a w szczególności struktur władzy mających na celu ochronę porządku publicznego.
W przypadku terroryzmu medialno-informacyjnego chodzi o rodzaj terroryzmu informacyjnego, który jest nadużywaniem systemów informacyjnych, sieci i ich elementów w działaniach terrorystycznych. Środkami terroryzmu medialnego są drukowane środki masowego przekazu, sieci masowego przekazu i telewizji kablowej, internet, poczta elektroniczna, różne zabawki elektroniczne itd.
Warto podkreślić szczególny rodzaj terroryzmu jakim jest terroryzm medialno-informacyjny, a mianowicie: nadużywanie systemów informatycznych, sieci i ich elementów do przeprowadzania aktów terrorystycznych i innych odpowiednich działań. Ten rodzaj terroryzmu charakteryzuje się zbiorem wojen informacyjnych i specjalnych operacji obejmujących krajowe lub ponadnarodowe struktury przestępcze i służby specjalne obcych państw.
R. Klepka, Terroryzm medialny, [w:] Vademecum bezpieczeństwa, O. Wasiuta, R. Klepka, R. Kopeć (red.), Libron, Kraków 2018; R. Klepka, Terroryzm w mediach społecznościowych, [w:] Vademecum bezpieczeństwa, O. Wasiuta, R. Klepka, R. Kopeć (red.), Libron, Kraków 2018; O. Wasiuta, S. Wasiuta, Wojna hybrydowa Rosji przeciwko Ukrainie, Arcana, Kraków 2017; Закон України «Про основи національної безпеки України». „Відомості Верховної Ради України” 2003, № 39; Указ Президента України «Про Доктрину інформаційної безпеки України» від 23 квітня 2008 року N 377 (377/2008), http://media-yuryst.com/pro_doktrynu_inform_bezpeky_ukrayiny.aspx.Ю [dostęp: 14.05.2019]; Закон України «Про основні засади забезпечення кібербезпеки України». „Відомості Верховної Ради України” 2017, № 45, https://zakon2.rada.gov.ua/laws/show/2163-19 [dostęp: 14.05.2019]; Про основні засади забезпечення кібербезпеки України (Терміни в документі), https://zakon.rada.gov.ua/laws/term/2163-19 [dostęp: 14.05.2019]