Islamski Globalny Front Medialny (GIMF)
organizacja propagandowa ruchu islamistycznego, związana głównie z Al-Kaidą, powstała w 2004 r. Jej cechą charakterystyczną było oparcie się na diasporze muzułmańskiej. Początkowo publikowano wyłącznie w języku arabskim, wkrótce potem – również po angielsku. Od 2005 r. działała jej niemiecka sekcja o nazwie „Globale Islamische Medienfront”, która okazała się liderem dżihadystycznych mediów w Europie.
GIMF bazował głównie na pracy wolontariuszy. Przewagę nad innymi organizacjami medialnymi, takimi jak As-Sahab, dawały mu rozproszenie i działanie w bezpiecznym świecie Zachodu. Wadą zaś był brak kontroli nad twórcami, który często skutkował utratą zaufania przez odbiorców.
Organizacja powstała jako kontynuacja dwóch innych platform propagandowych: Global Islamic Media Group (GIMG) i Global Islamic Media Centre (GIMC). Pierwsza z nich była listą mailingową utworzoną 29 czerwca 2001 r. w portalu Yahoo. Dostęp do materiałów wymagał hasła. Sześć miesięcy po utworzeniu miała ona ponad 600 subskrybentów. Liczba ta stale rosła, aż osiągnęła 7400, zanim grupa zniknęła wiosną 2004 r. Listą administrował z Kanady A.H. Mejid pseudonim Abu Banan. Za pomocą GIMG kolportowano podręczniki, teksty ideologiczne i propagandowe. W maju 2004 r., po opublikowaniu wideo przedstawiającego ścięcie w Iraku amerykańskiego dziennikarza N. Berga przez A.M. al-Zarqawiego (przywódcę Al-Kaidy w Iraku), platforma została zlikwidowana w następstwie ataku hakerskiego. Druga grupa, GIMC, miała zostać stworzona przez A. al-Wathiqa Billaha, anonimowego autora licznych tekstów internetowych na temat globalnej strategii dżihadu.
W 2003 r. na stronach GIMC pojawił się film nawołujący do ataku na Hiszpanię w celu zmuszenia jej do wycofania się z Iraku. Nie znaleziono go, co prawda, na komputerach organizatorów zamachów z 11 marca 2004 r., ale byli oni na liście mailingowej.
W sierpniu 2004 r. Billah i jego Global Islamic Media Center otwarcie wezwali do stworzenia jednolitej Islamskiej Sieci Medialnej o zasięgu międzynarodowym w celu wykorzystania internetu na korzyść islamskiej ummy(wspólnoty). Tak powstał GIMF. Nowy front założył własną stronę internetową, w 2007 r. zaś utworzono kanał telewizyjny o nazwie „Voice of the Caliphate”. Format był identyczny z zachodnimi programami informacyjnymi, ale prowadził go zamaskowany prezenter, który wychwalał terroryzm. Członkowie GIMF uruchomili także Al-Kaida University of Jihad Studies (Uniwersytet Studiów Dżihadystycznych Al-Kaidy), na którym uczono, jak „podżegać, prowadzić, indoktrynować i wzmacniać świadomość mudżahedinów”.
W 2007 r. Instytut Badań Mediów Bliskiego Wschodu (Middle East Media Research Institute) opublikował informację o tym, że GIMF udostępnił aplikację o nazwie „Sekrety mudżahedinów”. Program miał służyć do szyfrowania danych i wykorzystywać w tym celu pięć algorytmów z kluczami symetrycznymi o wielkości 256 bitów i asymetrycznymi o wielkości 2048 bitów.
GIMF stał się ważnym źródłem propagandy islamistycznej, dawał możliwość utożsamiania się z tym ruchem i aktywności licznym woluntariuszom. Dostarczał też narzędzi, począwszy od instrukcji konstruowania bomb, aż po oprogramowanie ułatwiające działalność terrorystyczną.
Jihadismus und Internet: Eine deutsche Perspektive, G. Steinberg (Hg.), Stiftung Wissenschaft und Politik, Berlin 2012; P. Mazur, O. Wasiuta, S. Wasiuta, Państwo Islamskie ISIS: nowa twarz ekstremizmu, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2018; H. Rogan, Al-Qaeda’s Online Media Strategies: From Abu Reuter to Irhabi 007, Norwegian Defence Research Establishment (FFI), Oslo, 1.12.2007; M.R. Torres-Soriano, Between the Pen and the Sword: The Global Islamic Media Front in the West, „Terrorism and Political Violence” 2012, vol. 24, no. 5.